Speaker
Description
رمزنگاری کوانتومی در مقایسه با سایر فناوریهای کوانتومی، گسترش تجربی بیشتری داشته است. پرکاربردترین زمینه ی کاری رمزنگاری کوانتومی، توزیع کلید کوانتومی (QKD) است که با استفاده از پروتکل‌هایی بر پایه‌ی دانش فیزیک کوانتوم، برای تولید و توزیع کلید تصادفی با طول دلخواه در شرایط کاملا امن به‌کار می‌رود. مهمترین موضوع در هر سامانه ی QKD، امنیت است. تحت مجموعه‌ای از فرضیه‌ها، QKD از لحاظ نظری دارای امنیت بی قید و شرط است. اما در عمل، یک شکاف عمیق بین فرضیه‌های نظری و برپایی‌های تجربی QKD وجود دارد. وجود این شکاف به این دلیل است که قطعات واقعی ایده آل نیستند و از نواقص غیر قابل اجتنابی رنج میبرند. یک روش مهم برای بهبود عملکرد سامانه‌های QKD در حضور قطعات غیر ایده آل، استفاده از سامانه‌های چند بعدی است. در حالت کلی، تولید، کنترل، انتقال و آشکارسازی حالت های کوانتومی چند بعدی (کیودیت ها) ، پیچیده‌تر و پرهزینه‌تر از حالت‌های دو بعدی (کیوبیت‌ها) است. در اینجا یک پروتکل QKD چند بعدی جدید، به نام پروتکل ترکیبی قطبش-فاز (PoP)، معرفی می‌شود که در آن ، مبادله‌ی کیودیت‌ها با استفاده از دو درجه ی نمادی فوتونی قطبش و فاز مربوط به یک ذره و با ترکیب پروتکل‌های 84BB استاندارد قطبشی و فازی صورت می‌گیرد.
