Speaker
Description
پیشرفت‌های اخیر در علوم و فناوریهای کوانتومیِ نوین، نیاز به پژوهش‌های نظری عمیق‌تری را به منظور شناخت هرچه بیشترِ پدیده‌های کوانتومی رانشی-اتلافی آشکار کرده است. نظریه پاسخ خطی که در فصل مشترک فیزیک ماده چگال، سامانه‌های کوانتومی بس ذره‌ای، و اپتیک کوانتومی قرار دارد قادر به توصیف طیف وسیعی از پدیده‌های کوانتومی است. در این میان، می‌توان به پدیده‌های جالبی مانند شکافتگی مدهای نرمال، شفافیت القاییده الکترومغناطیسی (Electromagnetically Induced Transparency)، کندسازی سرعت نور، تشدید فانو (Fano resonance)، و بهره القاییده اپتومکانیکی (Optomechanically induced gain) اشاره کرد. نکته اساسی برای توضیح چنین پدیده‌هایی، در مدل‌سازیِ ریاضیِ پاسخ خطی یک سامانه کوانتومی رانشی-اتلافی به یک اختلال ضعیف وابسته به زمان، و توصیف پذیرفتاری سامانه بر حسب تابع گرینِ آن، نهفته است. در این سخنرانی نشان می‌دهیم که چگونه می‌توان چنین پدیده‌هایی را با استفاده از نظریه پاسخ خطی در چهارچوب نظریه سامانه‌های کوانتومیِ باز توصیف کرد و همچنین به برخی کاربردهای مهم آنها در فناورهای کوانتومی نوین اشاره می‌کنیم.
